11 Δεκεμβρίου 2023
Πόσο μπορεί το εξωτερικό περιβάλλον του παιδιού μου να επηρεάσει την προσπάθειά μου να το μεγαλώσω θετικά;
Ανάγνωση σε 2′
Έχεις λοιπόν πάρει την απόφαση να μεγαλώσεις το παιδί σου χωρίς τιμωρίες και ανταμοιβές, και μια μέρα πας στον οδοντίατρο και λέει στο παιδί ‘Έλα, κάτσε φρόνιμα και θα σου δώσω ένα δώρο μετά.’
Ή το παιδί σου σού αντιμιλά και η γιαγιά ή ο παππούς παρακολουθούν με ενδιαφέρον να δουν τί θα κάνεις και πώς θα το τιμωρήσεις για να μη το κάνει ξανά.
Ή μπορεί κάποιος τρίτος να το μαλώσει για κάτι που έκανε, και να υψώσει τη φωνή του στο παιδί.
Τα παιδιά μας δέχονται αμέτρητα εξωτερικά ερεθίσματα από το περιβάλλον τους, που μπορεί να νομίζουμε ότι αυτά έχουν μεγαλύτερη επιρροή στον τρόπο σκέψης τους, στο χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους απ’ ότι αυτά που δέχονται από εμάς.
Αισίως, αυτό δεν ισχύει. Για ένα μικρό παιδί, ο γονιός, ο κηδεμόνας, είναι το κυρίαρχο πρότυπο που το παιδί θα ακολουθήσει. Έχουμε τεράστια δύναμη, και αν έχουμε εμπιστοσύνη στον τρόπο διαπαιδαγώγησης που έχουμε επιλέξει αλλά και στο ίδιο μας το παιδί, είναι δύσκολο αυτό να επηρεαστεί σημαντικά από εξωτερικά ερεθίσματα και διαφορετικού τύπου συμπεριφορές ενηλίκων.
Μπορεί να χρειαστεί να το υποστηρίξουμε συναισθηματικά αν κάποιος το μαλώσει και στενοχωρηθεί, ή αν ο/η δάσκαλος/α τού ασκήσει κριτική, ή οτιδήποτε ανάλογο συμβεί.
Θα πρέπει επίσης να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να εντοπίσουμε συμπεριφορές που δείχνουν ότι το παιδί ζορίζεται με μία κατάσταση και να επέμβουμε όπου χρειαστεί.
Αν έχουμε χτίσει όμως μία σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί μας και εκείνο έρχεται σε εμάς για οτιδήποτε το απασχολεί, τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Η θετική διαπαιδαγώγηση μπορεί να μάς εξασφαλίσει αυτή τη σχέση.
Είναι αλήθεια ότι όταν προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας θετικά, σε έναν βαθμό πάμε κόντρα στο κατεστημένο και σε παγιωμένες αντιλήψεις πολλών ετών. Θα συναντήσουμε εμπόδια και βλέμματα δυσπιστίας, αν όμως έχουμε πίστη σε αυτό που κάνουμε και παράλληλα βλέπουμε ότι το παιδί μας ανταποκρίνεται, τότε δεν έχουμε λόγο να αλλάξουμε κατεύθυνση.
Αν τώρα η γιαγιά και ο παππούς ή κάποιος άλλος, συγγενής ή μη, έχουν διαφορετική άποψη από εμάς για τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, μπορούμε πάντα να κάνουμε μία συζήτηση μαζί τους για να τους εξηγήσουμε τους λόγους που έχουμε επιλέξει τη μορφή διαπαιδαγώγησης που ακολουθούμε. Σε φιλικό τόνο πάντα, και χωρίς να ασκούμε κριτική. Αν επιμένουν παρόλα αυτά, και νιώθουμε πως μάς πιέζουν, μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε για το ενδιαφέρον τους και να τους πούμε ότι έχουν το δικαίωμα να έχουν την άποψή τους. Και να το αφήσουμε εκεί.
Τα παιδιά είναι απόλυτα ικανά να αποκομίζουν από κάθε σχέση τους τα μέγιστα. Αντιλαμβάνονται αμέσως αν κάποια παιδαγωγική μέθοδος είναι προς το συμφέρον τους ή όχι. Για παράδειγμα, επαναστατούν απέναντι στην τιμωρία και δεν ανταποκρίνονται καλά στην ανταμοιβή. Οποιαδήποτε μορφή χειραγώγησης, εναντιώνεται στην ανθρώπινη φύση.
Επίσης, αν ένας ενήλικος τους φωνάζει και τα φοβίζει για να συμμορφωθούν με ένα όριο, και κάποιος άλλος οριοθετεί τη συμπεριφορά τους με ενσυναίσθηση και σεβασμό στα συναισθήματά τους, θα ακολουθήσουν την καθοδήγηση του τελευταίου.
Επομένως, ακόμα και αν το παιδί μας δέχεται διαφορετικού τύπου συμπεριφορές από το περιβάλλον του, είναι απίθανο να επηρεαστεί συναισθηματικά ή στη γενικότερη συμπεριφορά του, όταν έχει δίπλα του έναν γονιό που το σέβεται, που είναι πάντα δίπλα του, που αποδέχεται τα συναισθήματά του, ακόμα και τα πιο δύσκολα, που το κάνει να νιώθει όμορφα για τον εαυτό του και το καθοδηγεί με αγάπη ώστε να επιλέξει με θάρρος το σωστό δρόμο.