11 Δεκεμβρίου 2023
Μήπως είναι πολλά τα “Χίλια Μπράβο” για ένα παιδί;
Ανάγνωση σε 1,5′
Δεν περνάει μέρα που να μην νιώθουμε περήφανοι για τα παιδιά μας και τα “κατορθώματά” τους.
Τα επιτεύγματά τους, μας κάνουν να νιώθουμε αυθόρμητη κι ειλικρινή χαρά και συχνά μας δημιουργούν την ανάγκη για εγκάρδια επιβράβευση.
Η επιβράβευση για τα παιδιά είναι μια διαδικασία που την έχουν βαθιά ανάγκη.
Λειτουργεί ως θετική ενίσχυση και δημιουργεί αφορμή και αιτία για μελλοντικές ακόμα πιο εντατικές προσπάθειες. Ενδυναμώνει την αυτοπεποίθησή τους και διαμορφώνει ένα σταθερό και αυτόνομο ενήλικα.
Το “Μπράβο” είναι απαραίτητο λοιπόν! Λίγη προσοχή όμως γονείς! Παν μέτρον άριστον και για την περίπτωση της αριστείας!
Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι η τάση υπέρ – επιβράβευσης των παιδιών από τους γονείς ενδέχεται να έχει αρνητικά αποτελέσματα, σχεδόν ταυτόσημα με την παντελή έλλειψή της.
Ποιες είναι οι αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας πρακτικής;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο διαρκής έπαινος μεταδίδει λάθος μηνύματα.
Συγκεκριμένα, δημιουργείται η εντύπωση ότι το παιδί οφείλει να αποσπά την έγκριση των δικών του σε κάθε του πράξη. Έτσι, μπαίνει στη μόνιμη διαδικασία να αναζητά την προσοχή τους με νέα επιτεύγματα.
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι τα «Χίλια Μπράβο» είναι βαρύ φορτίο για τα παιδιά.
Επιπλέον, οι ασταμάτητες επιβραβεύσεις χάνουν την ειλικρινή φύση που θα έπρεπε να έχουν.
Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πότε έκαναν κάτι ξεχωριστό και για ποιό λόγο οι γονείς τους τα επιβραβεύουν.
Τελικά, καταλήγουν να συγχέουν τις καταστάσεις και να μην είναι ικανά να διακρίνουν την “ποιότητα” των πράξεων τους.
Ας δούμε , λοιπόν, παρακάτω πώς μπορούμε να επαινούμε σωστά τα παιδιά μας:
Τους εξηγούμε ξεκάθαρα τους λόγους.
Αν θέλουμε να πούμε “Μπράβο” για μια όμορφη ζωγραφιά, τότε εξηγούμε ότι η προσπάθεια αυτή είναι εμφανώς καλύτερη σε σχέση με παλαιότερες ζωγραφιές.
Δεν είναι σκοπός μας να επαινέσουμε τα έμφυτα ταλέντα των παιδιών μας, αλλά την προσπάθεια βελτίωσής τους σε κάθε τομέα.
Αποφεύγουμε τις υπερβολές με τα «τιμητικά επίθετα».
Αν το παιδί αποκτήσει μια “υπερβολική” άποψη για τον εαυτό του και τις ικανότητές του, τότε θα δυσκολευτεί να ενταχθεί σε άλλα περιβάλλοντα, όπως για παράδειγμα στο σχολικό.
Στο σχολείο προφανώς δεν θα επικρατεί ανάλογο αυτονόητο κλίμα αποδοχής και επιβράβευσης και έτσι συχνά θα έχει το αίσθημα της ματαίωσης. Το παιδί θα εμφανίσει δυσκολία προσαρμογής και θα βρεθεί στη θέση να αποζητά ασταμάτητα την αγκαλιά και το συνεχές “Μπράβο” των γονιών του.
Αυτοπεριοριζόμαστε.
Τα παιδιά μας είναι υπέροχα σε οτιδήποτε κι αν κάνουν και το γνωρίζουμε αυτό καλά. Περιορίζουμε, όμως, τον ενθουσιασμό μας και τα επιβραβεύουμε μόνο όταν έχει πραγματικά νόημα. Με αυτόν τον τρόπο το «Μπράβο» μας αποκτά ουσιαστική αξία για το παιδί μας!