Η σημασία του να επιτρέπετε στο παιδί σας να παίζει μόνο του

“Μαμά, μαμά, μαμά, μαμά”, είναι η φράση της ημέρας, όλη την ημέρα, ανά πάσα στιγμή. Δε μπορώ να λείψω για ένα δευτερόλεπτο χωρίς να ακούω την κόρη μου να με φωνάζει, να με αγχώνει με τα συνεχή ‘μαμά, μαμά’ και να μου θυμίζει πόσο πολύ με χρειάζεται και ευδοκιμεί στην παρουσία μου. Εάν είστε η μητέρα ενός μικρού παιδιού, ξέρω ότι το έχετε ζήσει.

Τρέχω μια επιχείρηση που πηγαίνει όλο και πιο καλά. Μου αρέσει να δουλεύω, και μου αρέσει επίσης να είμαι μαμά – περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Τα περισσότερα απογεύματα, κλωτσάω τα παπούτσια μου, κατεβαίνω στο playroom και παίζω με το παιδί μου με όλα τα παιχνίδια με τα οποία θέλει να παίξει ή τα βιβλία που θέλει να διαβάσει – είναι ο τρόπος σύνδεσης που έχουμε.

Αλλά αλίμονο αν έχω το μυαλό ή την αφοσίωση να στοιβάζω τουβλάκια για 500η φορά μέσα στη μέρα.

Αφήνω λοιπόν την κόρη μου να αρχίσει να παίζει από μόνη της κατά καιρούς, συνήθως για 10 λεπτά, λόγω της νεαρής ηλικίας της και του φόβου μου να την αφήσω μόνη της για οποιαδήποτε παρατεταμένη χρονική περίοδο (είναι γρήγορη). Όταν άρχισα να το κάνω αυτό, συνέβη ένα εκπληκτικό πράγμα.

Πριν από λίγο καιρό, καθώς η κόρη μου έπαιζε, πλησίασα και άκουσα κάτι που έμοιαζε με συνομιλία. Όταν έριξα μια ματιά, είδα ότι είχε το ελεφαντάκι της στο ένα χέρι και τον Mickey Mouse στο άλλο. Μιλούσαν μεταξύ τους και η κόρη μου διηγούνταν το τί έλεγαν. Στη συνέχεια έδωσε απαλά και στις δύο κούκλες ένα φιλί και τις κάθισε στο τραπέζι της για ένα φλιτζάνι τσάι.

Αυτό το ένιωσα σαν μία εντελώς εξωπραγματική εμπειρία.

Το να παρακολουθώ την κόρη μου να βασίζεται στη δημιουργικότητα και την περιέργειά της, ζεσταίνει την καρδιά μου με έναν τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω. Το να της δίνεται ο δικός της χώρος και η ελευθερία να το κάνει μόνη της, όχι μόνο βοηθά στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης της, αλλά την βοηθά επίσης να ανακαλύψει τι αγαπάει να κάνει περισσότερο, αντί να υπαγορεύω εγώ τα παιχνίδια, τις συνομιλίες και τις ρουτίνες στο παιχνίδι.

Κάθε μέρα η ικανότητά της να καθίσει και να παίζει από μόνη της αυξάνεται κατά λίγα λεπτά και μου δίνει κάποιο χρόνο να αναπνεύσω, καθώς απολαμβάνω το γεγονός ότι η κόρη μου έχει ένα απόλυτα δημιουργικό μυαλό, όπως και η μητέρα της. Είμαι ακόμα πιο ικανοποιημένη που γνωρίζω ότι έχει έχει αναπτύξει αυτή τη συνήθεια από μόνη της.

Αν χρειάζεστε ένα μικρό διάλειμμα (και δεν το χρειαζόμαστε όλοι;), προσπαθήστε να στήσετε το παιχνίδι και να απομακρυνθείτε μετά το μπάνιο ή το γεύμα του παιδιού σας. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του περιοδικού “Parents”, τότε είναι που το παιδί σας αισθάνεται πιο ικανοποιημένο και σίγουρο. Εάν υπάρχουν άλλες στιγμές που το παιδί σας είναι γεμάτο με ικανοποίηση, μπορείτε να το δοκιμάσετε και τότε, επίσης.